Chronisch trauma
Heling betekent niet dat de schade nooit heeft bestaan.
Het betekent dat de schade niet langer onze levens beheerst’
Dit zijn de woorden waarmee Vivian Broughton haar boekje over trauma begint. In eenvoudige bewoordingen legt ze uit wat er gebeurt bij overweldigende negatieve ervaringen en legt ze iets uit over de traumaverwerkingsmethode van Franz Ruppert (IoPT). De methodiek die ook in mijn praktijk gebruikt wordt.
Ik geef het vaak mee om thuis rustig te lezen en de reactie is vrijwel altijd ‘Dit gaat over mij!’ Het wordt ervaren als erkenning van het eigen verhaal. Regelmatig koopt een cliënt het alsnog voor zichzelf of wordt het aan een ander cadeau gegeven. Het boekje geeft een kader, het helpt om jezelf te begrijpen.
Het woord trauma wordt vaak ervaren als ‘een heel groot woord’ voor wat betrokkene ervaren heeft. Maar iedere situatie of gebeurtenis die te groot is voor wat je op dat moment aankunt, kan als traumatisch ervaren worden.
Waar kun je zoal aan denken: het verlies van een ouder op jonge leeftijd; één van je ouders heeft een groot verlies gekend, wat door heeft gewerkt in de relatie met jou; één van de ouders heeft een oorlogstrauma (2de generatieproblematiek)….
Voor een 2-jarige is iets anders te groot dan voor een 30-jarige. Daarnaast heeft een klein kind hele specifieke behoeftes: onvoorwaardelijke liefde (gezien èn erkend worden) en veiligheid (voldoende structuur, voeding, aanwezigheid). Als aan die behoefte onvoldoende tegemoet gekomen kan worden, dan gaat een kind zich aanpassen. Er ontstaat een chronisch verhoogd stressniveau, waardoor op latere leeftijd er klachten kunnen ontstaan. Je bent zowel fysiek als psychisch minder weerbaar. In sommige gevallen is er sprake van, wat wij noemen, ‘onveilige hechting’.
Hoe dit proces precies verloopt, beschrijft Vivian Broughton in haar boekje. Ook wanneer de methodièk je niet aanspreekt is de uitleg helpend om jezelf beter te begrijpen.
IoPT wil zeggen: Identiteitsgeoriënteerde psychotraumatheorie en -therapie. Een hele mond vol maar belangrijk is het eerste woord: De oriëntatie op ontwikkeling van een eigen identiteit. Chronisch trauma geeft minder kansen om antwoord te geven op de vraag ‘wie ben ik?’ (‘ja maar… wie ben ik zèlf dan?’)
De methodiek volgt de natuurlijke impuls in de richting van gezondheid: het vormgeven van een eigen identiteit, een eigen IK. Ieder resonantieproces is altijd weer een stap(je) in die richting. Hoe meer IK, des te meer eigen regie en autonomie.
Wil je meer weten, voel je dan vrij mij te mailen of te bellen.
Voor nu wens ik iedereen een goede vakantietijd toe en misschien tot ziens!
