Menu

Uncategorized

kintsugi 1

Kintsugi, ofwel het omarmen van imperfectie

Vanaf 1 juni a.s. zal mijn praktijk gesloten zijn. Ik heb besloten andere dingen te gaan doen. Nadenkend hierover, vroeg ik mij af wat een mooi thema zou zijn voor mijn laatste blog. En toen kwam ik het begrip Kintsugi tegen.

 

Kintsugi betekent in het Japans letterlijk goudverbinding. Kostbaar keramiek, dat gebroken is, wordt niet weg gegooid of onzichtbaar gelijmd; de breuklijnen worden juist zichtbaar gehouden door een zilveren of gouden lak. Er zit schoonheid in vergankelijkheid en imperfectie.   

Symbolisch gezien nodigt het ons uit ànders te gaan kijken naar wat ons is overkomen. Het accentueren van wonden (ook van wonden die niet zichtbaar zijn) kan helpen om de kracht van je kwetsbaarheid te omarmen en uit te dragen.

Voor mij eert de gouden lijn juist de psychische arbeid die verricht is. Het is -letterlijk- zichtbaar. Ik maak in gedachten vaak een diepe buiging voor wat ik mensen zie doen. Voor de moed en de volharding, waarmee iemand ‘ja’ zegt tegen het ongemak of de pijn die onvermijdelijk voelbaar worden.

Ironisch is dat keramiek sterker wordt door deze manier van lijmen. En ook psychisch worden we alleen maar sterker. We kunnen erop vertrouwen dat het theekopje niet gaat barsten, wanneer we er weer hete thee in gaan schenken. We kennen onszelf beter en we leren op onze draagkracht en veerkracht te vertrouwen.

Op mijn netvlies staat een hardwerkende vrouw van midden 40 jaar, die bij mij kwam vanwege extreme onzekerheid. Haar eigen moeder had altijd alleen maar voor anderen gezorgd en mijn cliënte had dit helemaal gekopieerd. Haar vraag was ‘wie ben ik eigenlijk zelf?’ Haar enige ijkpunt was de mening van de ander. Aan het einde van haar behandeling was ik in een trauma-opstelling de representant van ‘IK’, háár Ik. Heel rustig liep ik naar haar toe en kwam heel dichtbij haar zitten. Ik hoorde mezelf zeggen ‘ik hoor bij jou’. De cliënte schoot helemaal vol. Na even stilte zei ze: ‘nu ben ik nooit meer alleen, want ik heb altijd mezelf’.

Ook nu ik het opschrijf, ben ik weer geraakt door deze woorden. Ineens was ze helemaal aanwezig. Als zichzelf. Eindelijk had ze een gevoel bij ‘wie ben ik’ en was ze haar eigen ijkpunt geworden.

Voor mij zijn dat de gouden laklijnen in een Kintsugi kopje.

We zijn allemaal een ‘work in progress’, we rommelen maar wat aan, in de hoop dat het een beetje in de goeie richting is. Dat wat ons mens maakt, is juist die imperfectie.

Ook wanneer ik in mijzelf een oordeel op voel komen, dan helpt dit beeld mij. Dan vraag ik mij af of er welllicht nog ‘scherven’ zijn. Scherven die nog niet gelijmd zijn. In mij of in de ander. 

Het helpt mij om mild te blijven of weer mild te worden. Ik hoop dat het voor jou ook een helpend beeld kan zijn, wanneer het schuurt in jezelf of tussen jou en een ander.

Alle goeds,

Diana

Diana Polis LYNX

Chronisch trauma

Heling betekent niet dat de schade nooit heeft bestaan.

Het betekent dat de schade niet langer onze levens beheerst’

Dit zijn de woorden waarmee Vivian Broughton haar boekje over trauma begint. In eenvoudige bewoordingen legt ze uit wat er gebeurt bij overweldigende negatieve ervaringen en legt ze iets uit over de traumaverwerkingsmethode van Franz Ruppert (IoPT). De methodiek die ook in mijn praktijk gebruikt wordt.

Ik geef het vaak mee om thuis rustig te lezen en de reactie is vrijwel altijd ‘Dit gaat over mij!’ Het wordt ervaren als erkenning van het eigen verhaal. Regelmatig koopt een cliënt het alsnog voor zichzelf of wordt het aan een ander cadeau gegeven. Het boekje geeft een kader, het helpt om jezelf te begrijpen.

Het woord trauma wordt vaak ervaren als ‘een heel groot woord’ voor wat betrokkene ervaren heeft. Maar iedere situatie of gebeurtenis die te groot is voor wat je op dat moment aankunt, kan als traumatisch ervaren worden.

Waar kun je zoal aan denken: het verlies van een ouder op jonge leeftijd; één van je ouders heeft een groot verlies gekend, wat door heeft gewerkt in de relatie met jou; één van de ouders heeft een oorlogstrauma (2de generatieproblematiek)….

Voor een 2-jarige is iets anders te groot dan voor een 30-jarige. Daarnaast heeft een klein kind hele specifieke behoeftes: onvoorwaardelijke liefde (gezien èn erkend worden) en veiligheid (voldoende structuur, voeding, aanwezigheid). Als aan die behoefte onvoldoende tegemoet gekomen kan worden, dan gaat een kind zich aanpassen. Er ontstaat een chronisch verhoogd stressniveau, waardoor op latere leeftijd er klachten kunnen ontstaan. Je bent zowel fysiek als psychisch minder weerbaar. In sommige gevallen is er sprake van, wat wij noemen, ‘onveilige hechting’.

Hoe dit proces precies verloopt, beschrijft Vivian Broughton in haar boekje. Ook wanneer de methodièk je niet aanspreekt is de uitleg helpend om jezelf beter te begrijpen.

IoPT wil zeggen: Identiteitsgeoriënteerde psychotraumatheorie en -therapie. Een hele mond vol maar belangrijk is het eerste woord: De oriëntatie op ontwikkeling van een eigen identiteit. Chronisch trauma geeft minder kansen om antwoord te geven op de vraag ‘wie ben ik?’ (‘ja maar… wie ben ik zèlf dan?’)

De methodiek volgt de natuurlijke impuls in de richting van gezondheid: het vormgeven van een eigen identiteit, een eigen IK. Ieder resonantieproces is altijd weer een stap(je) in die richting. Hoe meer IK, des te meer eigen regie en autonomie.

Wil je meer weten, voel je dan vrij mij te mailen of te bellen.

Voor nu wens ik iedereen een goede vakantietijd toe en misschien tot ziens!

Lynx, april 2020

Overprikkeling en onderprikkeling bij hsp

Het is een hele tijd geleden dat er een bericht van mijn praktijk uitgestuurd is. Een heupoperatie en revalidatie hebben ervoor gezorgd dat ik helaas niet of minder kon werken dan ik had gewild. Gelukkig kan ik weer lekker aan de gang, behalve dan dat het coronavirus ervoor zorgt dat we allen moeten improviseren. Dit bericht bevat vooral praktische informatie. Een volgende blog zal weer meer inhoudelijk zijn.

 

We zijn verhuisd!

\’We\’ is Omnis, Het Gezonde Centrum, in Leusden, waar LYNX al meer dan 10 jaar een onderdeel van is. We groeiden uit ons jasje en na lange tijd zoeken is het de maatschap gelukt een prachtig pand te vinden waar we met z\’n allen aan het werk kunnen. Het team van Omnis is ook uitgebreid, er zijn nu nòg meer disciplines vertegenwoordigd. Als zzp-er ben je per definitie een eenpitter; een praatje met een collega of even sparren is niet vanzelfsprekend. Ik kan niet alleen dàt, maar het is de intentie om met elkaar zo samen te werken, dat er kruisbestuiving plaatsvindt en de kwaliteit verhoogd wordt door gebruik te maken van elkaars expertise. De lijnen zijn kort, er kan snel overlegd worden. Een voorrecht… 

Met collega Marionne Boschhuizen deel ik vanaf nu een mooie ruime werkkamer, waar we ook met kleine groepen kunnen werken, als we dat willen. 

Een cursus zit er de komende tijd niet in, maar ons centrum en mijn werkkamer zijn zo ruim, dat we ons makkelijk aan de RIVM richtlijnen kunnen houden. Een individueel contact is gewoon mogelijk, we hebben een coronaprotocol dat ik van tevoren toestuur, zodat we veilig aan het werk kunnen. 

Naast dit praktische nieuws, wil ik ook een nieuw boek onder de aandacht brengen: 

\’Prikkels bijten niet\’, geschreven door Saskia Klaaysen. Dit is het eerste boek dat vertelt over de combinatie van hsp en hss, oftewel \’high sensation seeker\’. 

Veel hsp-ers hebben regelmatig behoefte aan stilte en rust. Er is echter een groep die óók erg gedijt bij reuring en veel prikkels; deze ook graag  opzoekt èn nodig heeft om goed te functioneren. Dit kan verwarring geven. \’Een hsp-er is toch iemand die rust en stilte nodig heeft? Dan zal ik wel geen hsp-er zijn… maar ik ben soms wel overprikkeld… èn ik verveel me snel… hoe zit het nu?\’ 

Hsp en hss bestaan onafhankelijk van elkaar. Susan Marletta-Hart noemt de eerste de rem en de tweede de gaspedaal. Ieder mens heeft meer of minder rem en meer of minder gaspedaal. Heb je beide eigenschappen in grote mate dan heb je een voortdurende uitdaging beiden tevreden te houden. 

In het boek komen o.a. aan de orde: overprikkeling – onderprikkeling, hss en werk. En, héél belangrijk: informatie over langdurige onderprikkeling (bore-out) die heel erg kan lijken op een burnout. Een advies om rustig aan te doen lijkt dan voor de hand liggend maar verergert juist de situatie. De persoon is op zoek naar de \’juiste voeding\’; rust heft de onderprikkeling niet op. 

Heb je zelf het advies gekregen om rustig aan te doen, maar is er een stemmetje in je hoofd dat zegt \’er klopt iets niet\’, ga dan op onderzoek uit. De ervaring leert dat hsp-ers in dit soort gevallen vaker gelijk hebben dan ze zelf denken. 

Ik wens iedereen in deze bijzondere en spannende tijd sterkte en wijsheid toe. 

tulpen, foto 39kopie

HSP Nieuws

Hoogsensitiviteit wordt steeds meer besproken en er worden steeds meer activiteiten ontplooid om informatie door te geven. Één ervan is het nu jaarlijkse hsp-congres in Nederland waar zowel Nederlandse als buitenlandse wetenschappers hun verhaal doen.

Dit jaar is er in het voorjaar (woensdag 24 april in Ede) een extra middag met lezingen voor een breder publiek met als thema’s onderwijs en opvoeding. Zowel voor ouders, leerkrachten of therapeuten en andere belangstellenden. Geef je op of tip mensen om je heen wanneer deze thema’s hen raken! Denk bijvoorbeeld aan PABO-leerkrachten, mensen uit onderwijs of de zorg… Vaak is er nog twijfel, onwetendheid of oordeel. Dat is jammer en onnodig.

Het grote hsp congres is dit jaar op 29 november, zowel lezingen als workshops. Tijdens de maand februari is er nog vroegboekkorting + extra korting wanneer je opgeeft voor beide evenementen.

Éen van de vaste sprekers is Elke van Hoof, de Vlaamse hoogleraar psychologie, die zo nuchter mogelijk informatie over dit onderwerp wil geven. Zij had bij het laatste congres 2 opmerkingen die ik door wil geven:

‘Ik gun een hoogsensitief persoon dat deze zoveel mogelijk ‘gewoon maar loopt te prutsen’. Met andere woorden: een hsp-er legt altijd de lat zo hoog, wil geen fouten maken. Maar experimenteer! Durf maar gewoon uit te proberen en te zien waar het schip strand.. Daar leer je het meeste van.. Blijf maar ‘prutsen’…

De tweede opmerking was: ‘ik hoop dat hsp uiteindelijk een non-onderwerp wordt’. Met andere woorden: Het is een feit en er horen kenmerken bij en dat is het. Leef je leven en doe dat gewoon lekker op jouw manier. Een beetje zoals je kunt opmerken ‘hé jij bent linkshandig’ .’ Ja, klopt. Ik ben linkshandig’…. En dan gewoon overgaan tot de orde van de dag…

Een grote klacht van de meeste hsp-ers is dat ze zich altijd anders voelen of hebben gevoeld dan anderen. Deze tweede opmerking sluit daar dus bij aan. Elke van Hoof hoopt dat dit dus een keer anders mag worden. Dat we het met z’n allen snappen en dat het goed is zo.

Áls we met z’n allen zover zijn, dan hebben wij ons als hsp-deskundigen overbodig gemaakt en is het onderwerp helemaal geintegreerd in de maatschappij. Dat lijkt me een prachtig doel om naar te streven!

Voorlopig zijn we nog niet zover, dus op 10 april start ik weer een training ‘Hoogsensitief … en nu?’ in de praktijk in Leusden. Nu in het voorjaar weer op een woensdagochtend. Voor meer info klik hier

Het kleine gele boekje van Elke van Hoof is leidraad, samen met een werkmap. In 5 ochtenden komen alle belangrijke thema’s langs.

hsp en voeding, aug. '18

HSP, moeheid en voeding

Deze keer wil ik aandacht vragen voor de fysieke vage klachten die hsp-ers vaak hebben. In dit geval voor een klacht als moeheid. Ik hoor regelmatig ‘ik ben sneller moe dan een ander’ of ‘ik kan soms ineens zó moe zijn en dan snap ik niet waardoor het komt’.. Als we de klacht moeheid onder de loep nemen dan zijn er meerdere mogelijke oorzaken te noemen: teveel zintuiglijke prikkels (geluid, beelden), te volle agenda, chronische stress door onverwerkte ervaringen, maar ook bijvoorbeeld door een allergische reactie.  (Ik laat ziektes hier buiten  beschouwing; ik heb het hier over schijnbaar onverklaarbare moeheid). Hoogsensitieve mensen hebben neurologisch een lagere prikkeldrempel en dat is zowel voor prikkels van buitenaf als van binnenuit, zoals voeding. Het lichaam is ‘sensitiever’, scherper afgesteld als het ware, en overreageert dus ook sneller. Een allergische reactie is een overreactie van het lichaam op een gewone prikkel (zoals appel, melk, tarwe). Mensen gaan zich vaak onzeker voelen wanneer er iets is dat ze niet kunnen verklaren. ‘Mijn lijf werkt nooit mee’ of ‘Ik snap het niet, ik doe er toch alles aan’… met andere woorden, het is frustrerend wanneer je alsmaar moe blijft en je snapt het niet. Doorvragen op eten, eetgewoontes, stoelgang en de kwaliteit daarvan helpt om een mogelijke allergie op het spoor te komen. Een hele wisselende kwaliteit van ontlasting kan bijvoorbeeld een aanwijzing zijn. Wanneer je zelf twijfelt houd dan eens een tijd een soort dagboekje bij van wat je gegeten hebt en de reacties daarop. Onderdeel van de checklist kan zijn:
  • hoeveel energie heb ik na deze maaltijd
  • klachten, zoals – buikpijn, – onregelmatigheid in de stoelgang of  – ‘zomaar’ plotseling héél moe.
  • Waren er op deze dag andere dingen, die de klachten ook  (volledig!) zouden kunnen verklaren?
Het is de moeite waard dit goed te onderzoeken, zowel wat betreft diagnostiek als behandeling. Ik heb al veel mensen enorm zien opknappen door niet alleen leefstijl of eventuele psychische problemen aan te pakken maar ook oog te hebben voor eventuele lichamelijke oorzaken.   Verder start op 18 oktober weer een Hoogsensitief … en nu?   Het gaat om 6 x een donderdag avond van 19.30 – 21.30 uur. Thema’s die altijd aan bod komen zijn: – wat is hsp en kenmerken          – assertiviteit & hsp – perfectionisme & hsp                 – hoe neem ik meer regie   Iedereen een goede start van het nieuwe seizoen toegewenst en wellicht tot ziens!        
blog Lynx, dec. 2017

hoogsensitiviteit en stress

Op 13 oktober was er een HSP-congres in Bussum. De laatste wetenschappelijke inzichten werden daar gedeeld. Eén van de sprekers was de Vlaamse klinisch psychologe Elke van Hoof. Zij heeft meerdere aspecten besproken op die dag; eentje wil ik er in dit blog uitlichten, nl. hoogsensitiviteit en stress. Stress is een motor die ervoor zorgt dat we wat gaan doen. In de eerste plaats is een beetje druk op de ketel goed voor ons: we gaan aan het werk. Onze draagkracht wordt een beetje opgerekt en we kunnen dan vaak meer dan we dachten. Een gezonde stressrespons is kort en krachtig. Er komt adrenaline en cortisol vrij en je lichaam zet jou aan tot actie. Daarna ontstaat er weer rust en kun je herstellen van de inspanning. Teveel stresspieken of stress die lang aanhoudt zorgen voor chronische stress. Je kunt dan lètterlijk niet meer goed nadenken. Het plannen, overzicht houden, wordt geregeld in één deel van je hersenen, dat je de ‘cockpit’ zou kunnen noemen (Elke van Hoof, 2017). In een ander deel zit het stressbrein (een combinatie van het reptielenbrein en het emotionele brein). Wanneer we teveel te verduren krijgen, dan gaat het stressbrein ‘aan’ en gaan we op de automatische piloot… of zoals Elke van Hoof het verwoordt: we worden als een ‘kip zonder kop’. De piloot, ons gezonde verstand, wordt uitgeschakeld. Dit kan iedereen overkomen maar een hsp-er is er extra gevoelig voor. Door overprikkeling worden onze valkuilen uitvergroot. Iedere hsp-er zal dit herkennen. Dit zijn nare, soms gênante, momenten. Elke van Hoof nodigt ons echter uit om onze aversie of gêne voor overprikkeling te ‘gebruiken’; het laat ons in een spiegel kijken, die ons vertelt wat we nog te leren hebben. Reflecteer op het moment van overprikkeling en zie het als bron van informatie: wat was die valkuil, waar je in bent gestapt en wat was de aanleiding? Zou je die vóór kunnen blijven? Eén van de kerneigenschappen van hoogsensitiviteit is diepgaande verwerking van informatie door de hersenen. Hier kunnen we gebruik van maken: hsp-ers hebben weinig aanmoediging nodig om tot groei te komen. Ze zijn makkelijk creatief en denken makkelijk ‘out of the box’. Helpend hierbij is mildheid ten opzichte van jezelf, met compassie naar jezelf kijken: observeer zonder oordeel eens de situatie waarin je overprikkeld bent geraakt… In het nieuwe boek van van Hoof staan veel praktische tips en oefeningen, wanneer je hier meer mee wilt. Het is een helder, nuchter no-nonsense boek, een aanrader. Verder wil ik 2 websites onder de aandacht brengen: hoogsensitief.nu, een website waar heel veel informatie is gebundeld wordt over hsp en hoogsensitief.nl, de website van dr. Esther Bergsma, onderzoeker en o.a. begeleider van ouders en hoogsensitieve kinderen. De komende tijd zal ik gebruiken om de training omgaan met hsp te vernieuwen en aan te passen naar de laatste inzichten uit de wetenschap. Wordt vervolgd!    
rozenbottels-foto-45kopie

HSP en voeding, psychologie en voeding

‘Je lichaam van morgen ligt vandaag op je bord’.. Dit is een citaat uit het boek van Marjolein Dubbers, dat in 2016 is uitgekomen en waarschijnlijk al aan zijn 4de druk toe is. Het is een boek dat er prachtig uitziet, maar belangrijker nog: Marjolein bezit het talent om moeilijke stof zo uit te leggen, dat ze je als het ware aan de hand neemt door haar boek heen. Nergens bevoogdend, maar wel vol passie. En een praktische handleiding. De klachten die zij beschrijft gelden voor veel mensen: moe tot heel moe zijn, veel stress ervaren, onrustig voelen, niet goed slapen… Deze klachten zijn zeker niet voorbehouden aan diegenen die hoogsensitief zijn. Door hun constitutie zijn ze er echter wel extra gevoelig voor. En dan met name vrouwen. Bij vrouwen is er sprake van een dynamische balans als het goed is, in tegenstelling tot die van mannen. Bij hen is de balans statisch. Bij mannen gaan de ‘dominostenen’ niet zo snel vallen als bij vrouwen. Veel mensen die zich bij mij aanmelden hebben klachten zoals boven beschreven. En natuurlijk gaan we dan aan de gang met bv oefeningen om te gronden of beter leren ‘nee’ te zeggen. Dus voordat je denkt ‘Wat krijgen we nu! Een psycholoog die over eten schrijft…’ Maar: door het vraagstuk vanuit meerdere invalshoeken aan te pakken, ontstaat er sneller resultaat. Veel mensen hebben tekorten zonder dat ze dat weten. Een belangrijk mineraal is bijvoorbeeld magnesium. Het helpt te ontspannen.  Je kunt stress beter aan, je valt makkelijker in slaap, wanneer je voldoende  magnesium in je lichaam hebt. Door voeding met voldoende magnesium te eten heb je zelf dus een instrument in handen om je beter te gaan voelen. Het boek van Marjolein is geschreven voor vrouwen, maar bevat lessen voor iedereen. Mannen, vrouwen, hsp of niet-hsp. We kunnen lichaam en psyche niet los zien van elkaar. Een gevoel voor welzijn ontstaat door de wisselwerking tussen lichaam en geest: als ik goed slaap maak ik meer ‘geluksstofjes’ aan, daardoor ga ik me vrolijker voelen en kan ik nog beter ontspannen… enz.. Op het gebied van voeding is er de laatste jaren sprake van voortschrijdend inzicht. En hoewel wetenschappelijke studies elkaar soms tegenspreken en ieder zijn eigen stokpaardje heeft, is er ook consensus: eet minder suikers en veel meer groente bijvoorbeeld. Je kunt voeding wel degelijk gebruiken als medicijn. Er verschijnen meer boeken over dit onderwerp. Ik wilde dit boek een keer in het zonnetje zetten, omdat het een boek is dat positiviteit en hoop uitstraalt.    
gebruiksaanwijzing

De lat minder hoog?

  Allereerst wil ik iedereen een prachtig en liefdevol 2017 toewensen! Terwijl ik dit opschrijf, ben ik ook aan het nadenken over mijn eigen 2017… Het centrum  waar Lynx onderdeel van is (Omnis), is nog steeds aan het groeien. Dit betekent dat er nu concrete plannen zijn te verhuizen. Dit jaar zal het laatste (volle) jaar zijn dat we aan de Klokhoek zitten. Méér ruimte om méér aan te bieden en voor Lynx betekent dit dat opstellingen in een groep aangeboden kunnen gaan worden. Mooie perspectieven waar we over kunnen nadenken en brainstormen. Daarnaast is er een nieuwe website waar ik erg blij mee ben. Van harte uitgenodigd om een kijkje te nemen! Verder zal 2017 voor mij persoonlijk ook een jaar van mantelzorg zijn. De afgelopen maand heb ik meermaals gedacht ‘wat leer ik mijn cliënten ook alweer…’ Ik heb het vaak over het herschrijven van je eigen ‘gebruiksaanwijzing’: wat werkt bij jou, welke oplossingen passen bij jou, niet bij anderen, maar bij joú! Gewoon, concreet, in het dagelijks leven… Wat helpt jou om te kunnen ontspannen, wat moet je eten om je fit te voelen, wat is jouw ritme..? En: wat is jóuw manier om ruimte te maken, wanneer er een groot appèl op je wordt gedaan en je nee moet gaan zeggen? Wat mij helpt is steeds weer te realiseren dat ik de lat niet altijd hoog hoef te leggen. Wat mij ook helpt: mijzelf de vraag te stellen ‘wat kan ik nu wèl?’ En: minimaal 2x per week sporten! In tijden van extra belasting (zoals in jonge gezinnen of in een periode van mantelzorg), wat is het dàn helpend om een stukje eigen gebruiksaanwijzing te hebben! Voor wie ook zijn eigen gebruiksaanwijzing wil herschrijven: In maart zal ik weer starten met de cursus Beter Hooggevoelig. Normaliter is deze op een donderdagavond gepland. De schoolvakanties en vrije dagen van dit voorjaar vallen zo ongunstig, dat dit niet mogelijk is. Dit voorjaar is de cursus daarom op een vrijdagochtend. Dit geeft misschien ook mogelijkheden voor diegenen voor wie een avond lastig is. Beter Hooggevoelig start op vrijdag 24 maart en is van 9.30 tot 11.30 uur.  Bel of mail me even wanneer je interesse hebt. Verdere informatie is te vinden op de site  
Ontvang mijn nieuwste artikel in je postbus
Leuk!

‘Heb ’t leuk!’

De afgelopen tijd gaf ik de cursus Beter Hooggevoelig, ofwel een cursus in omgaan met hooggevoeligheid. Er was één tip die verbazing en verrassing opriep in de groep en die was: ‘Heb ’t leuk!’ Wat bedoel ik daarmee? Iedereen heeft wel eens een verplichting om ergens naar toe te gaan, bijvoorbeeld een verjaardag, waar je niet zo’n zin in hebt of waar je van tevoren weet dat je weinig aansluiting zult hebben met degenen die daar ook zullen zijn. Als hooggevoelige leg je de lat hoog, dus een gesprek aangaan met mensen betekent dat je wilt ‘dat het echt ergens over gaat’… of… ‘dat er een goede sfeer is’…… of ‘dat ik eerlijk antwoord geef als mensen mij iets vragen’ ….. Eigenlijk betekent dit dat je als hooggevoelige altijd de intentie hebt voor 100% in het contact te gaan, 100% je best te doen en dat je dan dus heel moe, met hoofdpijn of teleurgesteld thuiskomt. Of dat je van tevoren denkt ‘dit wordt toch niets, laat ik me maar helemaal niet openstellen … dan wordt ik ook niet gekwetst, teleurgesteld, etc’….. Naast deze twee uitersten van alles of niets is er dan de variant ‘ik ga het leuk hebben’…: wanneer je jezelf erop betrapt dat je in dit bezoek helemaal geen zin hebt, dan besluit je dat jij ervoor gaat zorgen dat je dat jij het leuk gaat hebben! Je hoeft niet altijd een ‘echt’ gesprek te hebben (dit wil zeggen: echt diep contact en het liefst over de grote dingen van het leven….) En jij mag kiezen met wie jij wel of per sé niet wilt praten… en bedenk dat een luchtig gesprek over koetjes en kalfjes heel ontspannen kan zijn. Hierbij hoort ook dat je de lat niet alleen wat lager legt voor jezelf maar ook voor je gesprekspartner! In je behoefte aan ‘echt’ contact dwing je de ander wellicht om iets te doen, wat hij of zij misschien helemaal niet in huis heeft… of nu niet met jou wil… Houd het licht en luchtig en je zult zien dat je niet moe en chagrijnig thuis komt. Probeer het eens uit! Diana Polis
Meld je aan voor mijn nieuwsbrief!
pro actief zijn

Pro-actief zijn

Hoogsensitieve mensen voelen zich vaak een speelbal. Door hun behoefte heen dienstbaar te willen zijn komt soms ineens de bewustwording ‘Mijn leven wordt helemaal door anderen bepaald!’ Om vervolgens machteloos te worden in ‘Ik wil het anders maar hoe moet dat dan?’ Gezond omgaan met je hoogsensitiviteit start met een goede gronding, daarna komt het onderscheid leren maken tussen jouw emoties en die van anderen. De derde stap is het beantwoorden van de vraag ‘wat wil ìk?’, wat maakt mìj blij?’ en ‘wat heb ik daarvoor nodig?’ Dan moet een hooggevoelige iets gaan doen dat voor soms helemaal nieuw is: ruimte voor zichzelf gaan maken en voor zijn/ haar omgeving duidelijk gaan maken wat hij/zij nodig heeft. In het groot is het creëren van je eigen pad, je eigen weg…. Maar ook in ’t klein: Bijvoorbeeld: je wilt een dag naar Amsterdam, naar het Rijksmuseum… hoe regel je het dan zo voor jezelf dat je een leuke, fijne dag hebt. Welke elementen moet die dag bevatten wil je vervuld en blij thuiskomen? Niet overprikkeld en te moe. Bij het antwoord hierop zijn 2 sleutelbegrippen van groot belang: proactief zijn en regie hebben. Proactief zijn wil zeggen: anticiperen, vooruit kijken. Dus wat voorzie je bij een dagje uit naar Amsterdam? Waar wil je invloed op hebben? Dan moet je dus van tevoren bedenken wat je moet regelen èn dit melden aan je gezelschap. Dat raakt aan het tweede, nl regie hebben. Je kunt eindeloos bedenken wat je nodig hebt, wanneer je er niet naar handelt dan ben je nog steeds afhankelijk van je omgeving. Bovenstaande lijkt een open deur, maar voor een hooggevoelige vaak een enorme eye-opener. Ik hoor regelmatig ‘ja, maar dat is toch raar..’ of goh, dan ben je wel erg lief voor jezelf..’ In sommige gevallen speelt er meer dan alleen hoogsensitiviteit en gaat de knop niet zo gauw om. Dan is er meer nodig dan alleen educatie en training van nieuw gedrag. Maar in alle gevallen geldt dat het noodzakelijk is om proactief te zijn en regie te hebben over je leven om gelukkig te kunnen zijn. Diana Polis
Ontvang mijn nieuwste artikel in je postbus

Load More