Neem de tijd.

  Laatst zat er iemand tegenover me, vol met weerstand…. De opgenomen visualisaties waren ’t niet voor haar, verkeerde woorden of ze viel in slaap… Onderwerp van gesprek was: ‘hoe kan ik goed gegrond blijven?’ Nou, met die visualisaties zou het in ieder geval nìet voor elkaar komen. Ik merkte dat ik achterover ging zitten… Ik vroeg in alle rust ‘goh, zóu je nu wel ergens aan willen werken?’ De cliënte keek me stomverbaasd aan… sloot toen haar ogen en was een hele tijd stil. ‘Dat meen jij hè? Ik hoef het niet, als ik het niet wil…..’ Nee, jij hoeft niets als jij het niet wilt…’ En weer was het een hele tijd stil… ‘Ik kom altijd bekaf thuis van mijn werk, daar wil ik wel wat mee…’ Al doorpratende bleek dat cliënte, vanaf het moment dat ze voet over de drempel van haar werk zet, alle regie uit handen geeft èn ook nog accepteert dat anderen hun problemen op haar bordje leggen. Dan is het niet heel raar dat je moe thuis komt. Het uiteindelijke plan werd dat cliënte ‘de regie hebben’ als focus zou hebben voor de komende weken. Een aantal valkuilen werden benoemd en cliënte gaat een waarschuwingssignaal op haar mobiel maken. De ervaring heeft geleerd dat wanneer ze eenmaal een speelbal is geworden, ze nauwelijks meer zelf in staat is om zichzelf te corrigeren. Ze bedenkt niet meer om even stil te staan bij zichzelf. Voor haar werk heeft ze haar mobiele telefoon de hele dag nodig en het speciaal gekozen achtergrondplaatje kan haar waarschuwen even aandacht aan zichzelf te besteden. Als kind had deze vrouw nauwelijks regie. Dat verklaarde haar weerstand aan het begin. Door de eigen keuze voor probleem en werkwijze wordt verandering  mogelijk. Ik realiseerde me, dat, door zo concreet met dit probleem bezig te zijn, ze ook bezig was met gegrond te blijven. Concrete, praktische dingen doen, is grondend. Het dwingt je in het hier-en-nu te zijn. Er zijn altijd meerdere wegen die naar Rome leiden; ook op deze manier zijn we dus met het oorspronkelijke thema aan ’t werk! Je zo verantwoordelijk voelen dat je er zelf aan tekort komt, is iets dat veel hoogsensitieve mensen zullen herkennen. En.. jezelf teveel beschikbaar stellen voor iedereen ook…. Elaine Aron heeft daarvoor een hele basale maar belangrijk tip: ‘pause to check’ … Oftewel: neem even de tijd om een vraag tot je door te laten dringen… Wat betekent het als ik nu ‘ja’ zeg? Hoe is het met me op dit moment? Kan ik wel ‘ja’ zeggen op de vraag? Wat voor signaal geeft mijn lichaam af wanneer er iets niet klopt? Met andere woorden: gun jij jezelf de ruimte zoiets te zeggen als ‘daar moet ik even over nadenken, ik kom er zo op terug’ …. Probeer het eens uit: ‘ik moet even in m’n agenda kijken.. ik bel je zo terug!’ …  en dan eerst in jezelf te raden gaan… je hebt ’tijd gekocht’… kijk eerst eens of je datgene waar je bijna ja op had gezegd, wel waar kunt maken.. Diana Polis